Time for action!!!!!!!!!!!

Erik zoekt naar onderdelen voor de zaag....

Niek: OK geslaagd, iemand met een vinger te veel  is ontvingerd

Ton wordt op zijn wenken bediend, door Henrike!

Erik en Laura en een van de mutsjes op een fraai donker hoofd

Nou, na een maandag met een slow-start en rommelige indeling, er ging zomaar hier en daar wat mis, vandaag een dag vol actie; eerst daar maar een indruk van geven. Erik deed zijn eerste operatie vandaag, daarbij ondersteund door Laura, een Makita boor en een Bosch oscillaire zaag (de merken kan ik ook hebben omgedraaid, maar hoe dan ook heeft hij minder spierpijn vanavond dan voorgaande jaren). Erik had tussendoor tijd voor een poli om weer voor nieuwe instroom te zorgen. Met als rode draad overigens het gegeven dat waar hij ook rondloopt er af en toe enthousiaste kreten opklinken van zijn oude bekenden, de velen met wie hij van alles al heeft meegemaakt, die hij heeft geholpen, medisch of anderszins. Het weerhoudt hem niet van een ontspannen inzet en wederzijdse vriendelijkheid richting de Tanzaniaanse dames en heren. Ook Ton en Niek volop aan de bak geweest op de OK en jawel, het 'geduld' van Henrike is beloond met heerlijk aan de slag op de OK. Geen idee hoe ze dat deed, dat is als buitenstaander niet te beoordelen. Naarmate de operatie vordert worden al die mooie witte lapjes hartstikke rood, de hoeveelheid tangetjes op zo'n tafeltje slinkt almaar verder en zij schijnt een overzicht te hebben. En aangezien de heren en dame dokter niet klagen, integendeel, er is nogal wat plezier tijdens zo'n operatie, zal Henrike dit heel goed doen. Ook vandaag zorgde ze natuurlijk weer voor allerlei vrolijke noten, waaronder de fraai gekleurde OK-mutsen (ja ja, die mutsen waar ik menig ziekenhuis een politiek relletje van kon ontstaan en die via www.leukemutsen.nl voor de liefhebbers alsnog vast wel te bestellen is). En helaas, de druk van de administratie, controles van verzekeraars, DBC's, facturen, klachten, nieuwe producten, collegiale weetjes en actualiteiten, alles moet gevolgd en worden bijgehouden. Hetgeen keurig gebeurt. Paper and Pencil of course; dat blijft bestaan (als het tenminste vindbaar is op het latere moment dat het dossier weer nodig is.....). Vanuit mijn vak van de Arbeids- en organisatiepsychologie is er veel te aanschouwen en te analyseren. Hoewel mijn primaire fase op dit moment nog is uberhaupt een heel klein beetje van dit mooi-vreemde Afrikaanse land te gaan begrijpen. Ik hoop ergens een slim iets te constateren en ten nutte voor hier te maken. But I don't know.

Ja Ton, ook hier welkom aan de rompslomp

Nicole geeft les: master of plaster she is

Ondertussen, terwijl deze crew met heel specifieke gevallen bezig is, gaat het business as usual ook almaar door. Gezinnen die hier op het terrein wonen, wassen, lopen, lachen, dralen, hopen, vertrouwen, knikken. Een continu gaan en komen van mensen die over de paadjes tussen de gebouwen hangen en paraderen, met een soort witte en roze stroom aan jassen van zusters en dokters die de fraaie afrikaanse kleuren een beetje neutraliseren. Ik zal nog eens op zoek gaan naar hun functiebeschrijvingen en functieprofielen. Weet niet of ze naar prestaties of klanttevredenheid betaald worden eigenlijk......

Verder is het voor Nicole een spannende dag; ze moet haar internationale carriere als docent in de Plastery gaan starten. Met een viertal Physician Assistents, een soort 'dokter Light-versie; met enigszins een opleiding en die hier in het ziekenhuis ook bij moeten leren. Nicole leert een en ander over verbandleer, met een ondersteunende presentatie etc. en met een live voorbeeld; mijn arm was acuut bleek en hard geworden van het gips. Ook hierin geen idee wat kwaliteit van gipsen is, maar het ging snel, zag er strak uit en ze kreeg al met al zelfs haar studenten tot een paar slimme vragen gebracht. Master of Plaster so to speak (al vrees ik dat die uitspraak bij haar in (zieken)huis ook wel eens wordt gedaan..... Bij een tweede groep van artsen die een slag hoger waren opgeleid (soort Medium-arts) en een paar Nederlands co-assistenten moest ze vol aan de bak, sterker nog, while I type staat zij daar haar kennis te delen en over te dragen. Ga er helemaal van uit dat ze dit super doet.
(overigens regent het nu snoei hard
Dit lijstje op de foto? De planning van de OK van vandaag. Wat het zegt? Niet zoveel en toch ook wel. De anonimiteit van een A4tje met wat namen en aandoeningen. Verder niet, zodat we weten wie wanneer aan de beurt is.
Maar die anonimiteit is die jongen die op de OK-tafel lag en ineens onrustig leek te worden en waarvan ik me probeerde in te leven hoe het is je kromme onderbeen zomaar aan wildvreemden over te geven. Wildvreemden die als witte schimmen langs je oogleden trekken terwijl langzaam de narcose gaat inwerken. Zou hij echt ineens hebben kunnen voelen wat er gebeurde met de messen, de oscillerende zaag? De blanke handen? Ik hoor straks of het is gelukt, hoop het. De anonieme lijst bevatte de namen van de kwetsbare lijven van gemankeerde mensen. Niet zomaar een A4tje dus.

onze KUKU; even lekker in bad, dan in de pan

Nou, dan praktisch; de stroom is nog steeds uitgevallen; we vullen onze apparaten zoveel mogelijk hier bij het ziekenhuis, zodat we 's avonds nog wat licht hebben.
Gisteren heerlijk gegeten, echt waar, heerlijk. De Kuku van hiernaast was nogal tanig en vlezig eerlijk gezegd, maar samen met rijst, kool, spinazie, mango, banaan, avocado en ananas, en een sapje van gerst of cola-kersjes; een heerlijk maal, waar slechts weinig anders over te zeggen valt dan 'Napenda sana chakula cha kienyeji!!.


Terwijl ik dit typte een enorme hoosbui: take a look. Well you all, tot later. Ik ga zien of de anderen nog in droogte verkeren of de regentijd ook aan het lijf aan het ervaren zijn. Tot morgen. René