Dinsdag 23 april:

Laat me u weer even meenemen in een dagje Sengerema Hospital met de crew van Slingeland Ziekenhuis Doetinchem:

Voor de operaties is er gelukkig wat extra geld beschikbaar gekomen. Via de acties van Henrike, o.a. verkoop van heerlijke koekjes op een school, is een mooi bedrag beschikbaar gekomen voor het ziekenhuis en voor de schooltjes hier in Sengerema. Er is via de lokale radio, inderdaad is dat Radio Sengerema, afgelopen weekend nog eens omgeroepen dat er deze week extra operaties gedaan kunnen worden voor kinderen met klompvoeten, X-benen en O-benen en mensen met vergrote schildklieren. Dit is gedaan om zo veel mogelijk mensen te kunnen zien zolang het team vanuit Slingeland/Doetinchem hier aanwezig is; nog drie dagen na nu trouwens. Vandaag is het extra geld in elk geval aangebroken; een vrouw, met een klein babytje van drie weken (zie foto) die zelf een zeer heftig en ernstig borstabces bleek te hebben maar geen geld had.

Kindje van de moeder met een borstabces (inmiddels geopereerd)

Deze week gaat er ongetwijfeld nog meer van dit extra geld nodig zijn; het idee is om de mensen die wat extra geld krijgen ook zelf de helft te laten betalen (als dat redelijkerwijs haalbaar is). Verder konden we vanochtend een jongedame die goed aan het opknappen is van de operatie van gisteren wat extra eten en drinken toestoppen, ze had verder geen geld meer om nog extra's te kopen en ze had op dit moment niemand die haar kon helpen. Tja, wat je daar van moet denken?

GULLE LACH voor een beetje eten en drinken

Het brengt me bij een van de steekwoorden die Nicole heeft aangekaart. (Voor uw beeld, Ton noemde het in zijn eigen blog al, ik heb aan de teamleden gevraagd een paar kernwoorden aan mij te benoemen die een stuk van hun verblijf hier goed beschrijven. Tja, de psycholoog in mij klopt af en toe aan mijn deur en wil toch wat innerlijke krachten en ideeen en opvattingen te zien krijgen. Nee, geen sofa en geen Freud, wel een tip van de sluier van wat voor de harde werkers hier veelzeggend is. Elke dag zal ik er een paar weergeven om u ook een beetje in die dynamiek te voeden en een inkijk te geven van hoe het zijn/werken/leven hier beleefd wordt.)
Goed terug naar Nicole haar eerste steekwoord: SCHRIJNEND. Ze had eerst een paar andere kreten genoemd maar toen ze weer een paar dingen had gezien die hartverscheurend waren, onder andere de moeder met het genoemde borstabces, kwam ze en passant even langs en gaf dit woord als aanvulling. We gaan niet alle woorden met plaatjes onderbouwen, dat zou ook al te indringend zijn voor dit medium.

Dankbaarheid met een gulle lach......

Verder het woord DANKBAARHEID;  dankbaar enerzijds vanuit perspectief van de patiënten  de wetenschap dat zij met de inzet van deze uitzending vaak een grote stap voorwaarts maken in hun gezondheid. Zoals werd gezegd, de dame met het been van 70 graden scheefstand, die kan hopelijk een ander en beter leven opbouwen, en wat had ze anders moeten doen? De prostitutie in? Dat is in dit land zeer wel denkbaar namelijk. Denk verder aan al die kindjes wiens klompvoetjes zijn rechtgezet, die niet hun leven lang op de zijkant van hun voeten hoeven lopen, of met krukken, maar die heel veel weer kunnen. Dankbaarheid betekent voor Nicole ook het dankbaar zijn dat ze dit mag meemaken. Dat ze hier een klein steentje mag bijdragen, concreet dingen kan doen. Tot slot noemt ze GULLE LACH. Het vriendelijke karakter van Tanzania, in de vorm van al die vriendelijke lachende gezichten met een dikke gulle lach. Daar geniet ze van, zeker als het om lieve kindertjes gaat (ze heeft al diverse malen het 'slechte' voornemen geuit dat ze dit of dat kindje mee wilde
nemen).

Voor wie het aandurft; klompvoetje geopereerd door Erik

Vandaag veel geopereerd, vol programma: Femurfractuur, struma, bortsabces, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en drie klompvoetjes operatief en nog 5 klompvoetjes die alleen nog een licht ingreep nodig hadden. Wat dit technischerwijs precies vergt aan expertise en interessante weetjes; Lees het blog van Ton vanavond, zou ik zeggen. Verder nog allerlei reviews en overlegjes etc., dus de dag vulde zich snel genoeg. Onderaan ook nog een actiefoto van Ton, Henrike en Niek (had m op deze plek willen plotten, maar internet is een drama; ik ga afronden nu)

Erik en Sister Peg

Einde middag (right now she is here in fact) Sister Peg is gearriveerd samen met een Sister in opleiding. Ze maakt met een groep vrouwen allerlei tasjes en tassen van mooie lappen stof, die liet ze aan ons zien. De eerste ronde verkoop heeft haar geen windeieren gelegd! Wat ze verder hebben gemaakt is een paar honderd kaarten voor de stichting Vrienden van Sengerema. Well, van alles dus en bovendien een kleine gratis brainstorm met haar en de rest over welke produkten het goed zouden kunnen doen. Kerk zijn is creëren, en ook ondernemen!!

Hoewel, toch enige organisatie te bespeuren....

Ton is er, na er een nachtje over geslapen te hebben, over uit welke woorden voor hem iets typeren van het verblijf hier, zoals u weet, voor hem de tweede keer inmiddels (vorige keer anderhalf jaar geleden). KLEINE VERANDERINGEN; iets betekenen op het niveau van allerlei individuen, groot en klein, ondanks dat je in structurele zin soms als verantwoordelijk arts zoveel meer zou willen doen. En dat je het idee hebt dat er niet zo veel voor nodig zou zijn om dat te realiseren. En dat is de brug naar 'GEBREK AAN ORGANISATIE'. Ton zei er gisteren in zijn blog al iets over trouwens; voorbeeld van de dag: vanochtend kon een van de OK's pas later starten omdat de anesthesist van dienst veel te laat was. En wie regelt het precies? En als je wat afspreekt, gebeurt het dan ook? Het blijft jeuken, dit gevoel. Een groots contrast met de hoge organisatiegraad in het Nederlandse wereldje.

Zo, alles weer schoon, op naar woensdag

Henrike heeft alles netjes achtergelaten op de OK's. Die heeft heel wat meters afgelegd in de OK kamers. Hier en daar gezellig ouwehoeren met van die mooie Tanzaniaanse mannen. Ja, die dubbele bril (eigen bril en OK bril) helpen ook om het moois er heel goed van af te kijken.
Morgen weer meer foto's, meer verhalen, en een kleine inkijk in de psychologie van dit prachtige team!

Niek, Ton en Henrike geconcentreerd aan het werk

Kwaheri,

René